اثر عصاره کرفس کوهی (Levisticum officinale) بر شاخص های استرس اکسیداتیو، میزان تستوسترون و هیستولوژی بافت بیضه موشهای دیابتی

زمینه و هدف: منابع آنتی اکسیدان طبیعی گیاهی در بهبود اختلالات تولیدمثلی در دیابت ملیتوس مفید هستند. این مطالعه، با هدف بررسی اثر عصاره هیدروالکلی گیاه کرفس کوهی بر میزان شاخصهای استرس اکسیداتیو، مقدار سرمی تستوسترون و هیستوپاتولوژی بافت بیضه موش های دیابتی انجام گرفت. روش‌ها: دیابت نوع یک، با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین به میزان 65 میلی گرم بر کیلوگرم به موش های صحرایی نر نژاد ویستار، القا شد. موش های دیابتی به سه گروه تقسیم و به ترتیب 1 میلی لیتر آب مقطر، عصاره هیدروالکلی کرفس کوهی به میزان 500 میلی گرم بر کیلوگرم و گلایبن کلامید به میزان 20 میلی گرم بر کیلوگرم به روش گاواژ به مدت 14 روز دریافت نمودند. در یک گروه از موش های نرمال نیز تجویز 14 روزه همان مقدار از آب مقطر انجام شد. در پایان مطالعه، حیوانات را در حالت ناشتا بیهوش نموده، و خون آنها برای تعیین سطح سرمی تستوسترون جمع آوری گردید.  شاخصهای وزن بدن،  وزن بیضه ها، فعالیت آنزیم های کاتالاز CAT)) و سوپر اکسید دیسموتاز SOD))، مالون دی آلدهید MDA)) و بافت بیضه بررسی گردید. یافته‌ها: تیمار موش های دیابتی با عصاره کرفس کوهی (500 میلی گرم بر کیلوگرم) به طور معنی دار باعث افزایش وزن موش ها و وزن بیضه، و افزایش سطح سرمی تستوسترون، افزایش معنی دار فعالیت CAT , SOD و کاهش میزان MDA در بافت بیضه همچنین باعث کاهش تخریب بافتی بیضه ناشی از دیابت گردید. نتیجه‌گیری: عصاره هیدروالکلی کرفس کوهی به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی، با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در بهبود باروری و کاهش آسیب های بافتی بیضه ناشی از دیابت مؤثر است.